Mensen die mij een beetje volgden de laatste tijd op allerlei platformen weten dat ik kritisch ben geweest op het te volgen beleid bij de ons aller bekende pandemie, maar ook op andere belangrijke -en in het oog springende- onderwerpen zoals (de oorzaak van) klimaatverandering maar ook zeker het verloop van de presidentsverkiezingen van 2020.
Nu ben ik zoekende naar een nieuwe betrekking, en ik weet dat het best gewaagd is om je mening te ventileren als die met name ietwat indruist tegen de algemeen geldende en geaccepteerde opinie, maar ik kan het niet laten om hier toch een kritisch maar ook met verbazing gevulde column te schrijven.
Vandaag kreeg ik een film onder ogen die mijn vermoedens die ik al die tijd al had eigenlijk bevestigt. De film heeft als titel 2000 Mules, en is gemaakt door de Amerikaan met India’s bloed Dinesh D’Souza; geen kleine jongen, en een gelauwerd publicist voor o.a. Forbes, Time en WSJ. In deze documentaire gaat hij op zoek naar de vermeende verkiezingsfraude. Is dat nou waar, of is het gebakken lucht? En mijn conclusie kan niet anders zijn: de huidige president heeft nooit daadwerkelijk recht gehad op de overwinning.
Zonder -naast mijn bovenstaande conclusie- nog meer te spoileren over deze film/documentaire wordt hier keihard bewijs geleverd van Ballot Trafficking door middel van BigData analyses: GSM-Geolocatie gegevens in bepaalde gebieden tonen in bepaalde periodes bijzonder gedrag aan van een voorzichtig geselecteerde groep mensen in de buurt van stembussen en kantoren van non-profit organisaties. Het is op zijn minst een smoking gun waar de gemiddelde democratie-liefhebbende westerling zijn vraagtekens bij zou moeten zetten, ongeacht politieke kleur.
Dat is echter niet waarom ik dit schrijf. Ik verbaas mij namelijk nog veel meer over de ironie van het gebeuren. En die zit hem er in dat de laatste twee jaar, en met name nu in de laatste paar maanden alles er op lijkt dat er coûte que coûte een complete globale surveillance-staat te zullen moeten worden opgetuigd door met name heilig overtuigde moreel verheven links-liberalen (overal ter wereld), met als Haarlemmer olie de Eurofielen, tezamen door mij in een hokje gestopt als ‘de Globalisten’.
Ik vind het ironisch dat het grootste hulpmiddel daarbij de technologische mogelijkheden en de toepassing daarvan zijn en de BigData die daaruit voortvloeit. Ik vind het ironisch dat die BigData van persoonsgegevens, bewegingsgegevens, medische gegevens, politieke voorkeurgegevens, ontmoetingsgegevens en alles wat daar aan toe te voegen valt en met grote zekerheid ook wordt. Ik vind het ironisch dat dit de doodsteek is voor de vrijheid zoals wij die nu (nog) kennen, en zeker voor de vrijheid waarin mijn generatie, daarvoor en daarna (60’er, 70’er en 80’er jaren kinderen) is opgegroeid. Ik vind het ironisch dat dit komt omdat je door de permanente mogelijkheid en ook toepassing om ieder individu continue te kunnen volgen en te kwalificeren.
….en ik vind het vooral ironisch -en daarom ook dit schrijven- dat blijkt dat nu uitgerekend dát het zwaard is waar men nu zélf in lijkt te vallen. Want het is de BigData-light uitvoering (maar wat mij betreft meer dan heavy genoeg) die door het bedrijf True the Vote werd toegepast tijdens de onderzoeken voor deze film, die de mules, de pakezels, de traffickers, op heterdaad betrapt op laakbaar en onverminderd strafbaar gedrag. En dan niet sporadisch maar écht op grote schaal. Voor de werkelijke omvang: zoek de film maar op op Rumble (hij staat onder een andere naam; iets met Pinokkio en de tweeduizend ezels, om de censuur te doorstaan (wat op zich al discutabel is)), en kijk die film. Maar die ironie… ik kan er niet over uit.
Ik heb altijd al gedacht, nee, geweten (pun intended) dat het gedachtegoed van deugende vingerwappende mens ooit zichzelf in de staart bijt. Uitsluiting van Uitsluiters is een contradictio in terminus. En zo geldt ook voor het Censureren van andersdenkenden: Er komt een moment dat je zelf gecensureerd wordt. Al is het maar door je zelfcensuur. En nu dus ook met het willen onderwerpen van het volk. Je onderwerpt daarmee je eigen familie. Je eigen vrienden. Maar dus ook je eigen soldaten. Je eigen mules… en uiteindelijk ook jezelf…. en zo val je dus in je eigen zwaard. Ik vind dat stiekem eigenlijk hoogst vermakelijk. Het lijkt wel een film…..
‘Ze’ gaan dit niet winnen…. dat kán namelijk op deze manier helemaal niet….